Engelslokaal

(Luc) Janssen komt de klas binnen en zegt met zwak stemmetje: 'Hallo GB1, voor de verandering ben ik op maandag eens niet ziek. Verder moet ik aan Kenny mededelen dat zijn inhaalproefwerk vandaag het 8e uur gewoon doorgaat. Ik heb jullie proefwerken ook nagekeken. Er zijn

(Luc) Coenen komt tot ieders verbazing het lokaal binnenstormen en buldert: 'Ja, veeg het bord maar uit, ik ben legerofficier Coenen en ik kom hier invallen, jij daar ben je aan het kletsen, ga maar vooraan zitten.' Niemand durft meer iets te zeggen totdat (Cheyenne) Louis opeens zacht begint te mompelen, wat al snel hard door het lokaal weerklinkt. Het was onduidelijk tegen wie hij aan het praten was, tegen zichzelf, of tegen iemand in het speciaal. Toen keek hij op naar Roxanne en werd het duidelijk. Roxanne rolde zichtbaar met haar ogen, maar dat ontging Louis. Meneer Coenen was even sprakeloos, maar pakte snel de draad weer op: 'HEY! JIJ DAAR! LUISTER EENS ANDERS KUN JE DIE JONGEMAN DAAR VOREN VERGEZELLEN!' Eerst leek het alsof Louis het niet gehoord had, maar naderhand bleek hij het toch verstaan te hebben: hij pakte zijn boeken in en wilde zijn tas naar voren slepen, maar Meneer Coenen wees hem zijn plaats weer terug en gaf hem nog eens kans. Hij haalde een fluitje uit zijn broekzak en hing dat om zijn nek. Dit zag Louis en je kon de hebberigheid van zijn gezicht aflezen. Meneer Coenen zag hierin de perfecte vervanger en gaf het fluitje aan Louis: 'Hier, ik ben zo terug, let jij op of de klas goed doorwerkt?' Iemand schoot in een lachbui, maar die verdween als sneeuw voor de zon toen Meneer Coenen het bestrafte met 20 Push Ups. Met grote passen liep hij de klas uit en deed de deur dicht. Meteen daarna trok hij hem zo hard weer open dat de scharnieren er gevaarlijk van kraakten. Hij keek met een scherpe blik het lokaal in en zei op kinderachtige toon: 'ik had jullie wel in de gaten!' Daarna verdween hij weer en de deur ging weer dicht, na een minuutje of 3 ontspanden de leerlingen zich weer en haalden opgelucht adem. Ze keken naar Louis, die hen heel nadrukkelijk aan keek met een blik van Ik-vertel-iedere-beweging-die-enigszins-in-de-buurt-komt-van-praten-aan-Meneer-Coenen-en-bestraf-het-met- 20-Push-Ups. Dit waren de leerlingen niet van hem gewend, dus hielden ze voorlopig stijf hun mond. Alleen David, die verwachtte dat hij een streepje voor had bij Louis omdat hij zijn vriend was, begon opgewekt te praten en deed zijn beruchte dansje. Louis maakte een onverwachte beweging en het fluitje snerpte schel door het klaslokaal. 'Waar is het klassenboek?!' gilde Louis met overslaande stem. 'Ik schrijf het allemaal op!' Louis keek bedreigend in het rond, maar besefte toen dat hij het had vergeten, ergens. Hij sprong op, rende naar de plattegrond naast de deur, en toen hij zijn weg bepaalt had vloog hij de deur uit waarop de hele klas in lachen uitbarste en iedereen naar het bord rende om het vol de kliederen. (Glenn)
Natuurlijk wist iedereen waar het klassenboek was maar dat gingen we Louis niet aan zijn neus hangen. Willem had het klassenboek namelijk gewoon in Louis' tas gestopt die Louis natuurlijk niet mee had genomen. 20 minuten later kwam Louis (die net alle lokalen waar we deze week waren geweest doorzocht had). Hij zag het klassenboek en ging zonder iets te vragen weer naar zijn oude positie op de lerarenstoel niet wetende wat er allemaal op het bord stond over hem en Coenen. Even later kwam Coenen weer binnen die de ravage op het bord wel zag. WIE HEEFT DIT GEDAAN?!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Het viel Louis nu pas op wat er op het bord stond. De hele klas zelfs David die blijkbaar beledigd was omdat Louis zijn naam wilde opschrijven riep in koor: LOUIS MENEER COENEN. Coenen zei tegen Louis: IS DAT WAAR LOUIS?!!!!!! Hoe heet ut ehmmmm... nnnnee meneer. Coenen: WAAROM ZEGT DE HELE KLAS HET DAN?!!!!!!!!! Louis: Ik weet niet. Louis keek met een Help-me-anders-krijg-ik-straf-en-zullen-alle-leraren-voortaan-op-me-letten-zodat-ik-niet-meer-kan-niksen-blik naar David maar die haalde onerbiddelijk zijn neus op. omdat Louis nu zo in de piepzak zat besloot Willem hem te helpen door het hele verhaal oip te biechten maar Coenen zei onverbiddelijk: WE LEVEN IN EEN DEMOCRATISCH LAND EN DE MEERDERHEID ZEGT DAT LOUIS HET GEDAAN HEEFT DUS IS DAT OOK ZO!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Maar net op dat moment gebeurde het. (Cheyenne) Een heel leger van gummetjes stortten zich op Coenen. Louis keek tevreden toe en schoot er nog een paar met zijn zelfgemaakte kattapult (een passer en een elastiek). Iedereen keek geschrokken toe terwijl Louis rustig zijn tas omsloeg tot op zijn schouders, wat er overigens belachelijk uitzag, en verdween door de deurpost naar buiten. Meneer Coenen lag onder een hele hoop gummetjes en was niet in staat om op te staan, en niemand was ook van plan hem te gaan helpen. 'Die gaat toch niet weg, die komt zo wel weer terug, wedden dat ie niet eens een voet op de trap durft te zetten?!' Willem klonk erg vastberaden, maar zijn zelfverzekerheid werd aan diggelen geslagen toen ze een hard gedender op de trap hoorden: Louis was naar beneden gedonderd. De hele klas stormden aar buiten en keken opgewekt van bovenaf naar beneden. Louis stond op en liep op zijn dooie akkertje naar buiten alsof er niets gebeurd was. 'Wat een mafketel' klonk het van opzij, desondanks het van David erg onverwacht kwam, sloegen een paar jongens hem goedkeurend op de rug. Alleen leek David er niets van te menen, Zijn ogen stonden raar en hij was een beetje bleek. Opeens storte hij zich op de trapleuning en slingerde, als Tarzan die zijn Jane ging redden, naar beneden achter Louis aan. 'Nou, daar zijn we dan ook weer vanaf' mompelden er een paar. Maar daar lieten de klasgenoten het niet bij zitten en meteen daarna stormden ze naar beneden om te kijken wat er nu zal gaan gebeuren. Een paar nieuwe brugmuggen werden platgewalst en heel gb1 rende naar buiten. *iemand anders*

(Luc) Janssen komt met een vrij groen gezicht het lokaal binnen en sputtert van de ziekte 'Nou, speciaal voor mijn gympies besloot ik vandaag toch maar naar school te komen. Vandaag wil ik graag wat grammatica doen, zodat we volgende week maandag nog wat woordjes kunnen doornemen. Helaas hebben we deze week maar

(Luc) Janssen komt met een vrij groen gezicht het lokaal binnen en sputtert van de ziekte 'Nou, speciaal voor mijn gympies besloot ik vandaag toch maar naar school te komen. Vandaag wil ik graag wat grammatica doen, zodat we volgende week maandag nog wat woordjes kunnen doornemen. Helaas hebben we deze week maar (Glenn) 1 les de tijd dus zal zelfs Louis moeten doorwerken. Na de uitleg zei Janssen: 'Zo nu weten jullie wat je moet doen. Ik ga nu want ik moet even kotsen. Ik kom niet meer terug dus zodadelijk zal meneer Coenen hier even een oogje in het zeil komen houden. Nadat ze weg was begon iedereen uiteraard meteen op het bord te kliederen met Willem op wacht die uitkeek naar meneer Coenen. Iedereen ging dus aan het bord behalve Louis die de opmerking van Janssen blijkbaar erg serieus opgevat had. Hij kreeg helemaal niks mee van het hele gebeuren totdat hij ook de drang niet kon weerstaan en naar het bord rende. Hij merkte helemaal niet dat iedereen intussen was gaan zitten en werken omdat Willem het teken had gegeven dat Coenen kwam. Toen Coenen Louis alleen aan het bord aantrof en dus de conclusie trok dat hij hiervoor verantwoordelijk moest zijn zei hij:'

(Luc) Janssen komt met een vrij groen gezicht het lokaal binnen en sputtert van de ziekte 'Nou, speciaal voor mijn gympies besloot ik vandaag toch maar naar school te komen. Vandaag wil ik graag wat grammatica doen, zodat we volgende week maandag nog wat woordjes kunnen doornemen. Helaas hebben we deze week maar (Glenn) 1 les de tijd dus zal zelfs Louis moeten doorwerken. Na de uitleg zei Janssen: 'Zo nu weten jullie wat je moet doen. Ik ga nu want ik moet even kotsen. Ik kom niet meer terug dus zodadelijk zal meneer Coenen hier even een oogje in het zeil komen houden. Nadat ze weg was begon iedereen uiteraard meteen op het bord te kliederen met Willem op wacht die uitkeek naar meneer Coenen. Iedereen ging dus aan het bord behalve Louis die de opmerking van Janssen blijkbaar erg serieus opgevat had. Hij kreeg helemaal niks mee van het hele gebeuren totdat hij ook de drang niet kon weerstaan en naar het bord rende. Hij merkte helemaal niet dat iedereen intussen was gaan zitten en werken omdat Willem het teken had gegeven dat Coenen kwam. Toen Coenen Louis alleen aan het bord aantrof en dus de conclusie trok dat hij hiervoor verantwoordelijk moest zijn zei hij: (Cheyenne) 'Nou Louis, het ziet er naar uit dat je alweer eens een portie straf verdiend had. Louis wierp snel een blik op Willem, David en Iris, omdat hij wist dat die hem meestal wel te hulp zouden schieten, maar alledrie hadden ze hun eigen redenen om dat niet te doen; Willem vond dat Louis maar beter op had moeten letten, David wilde geen straf krijgen en vond dat Louis het nooit voor hem opnam, en Iris had dit alles niet eens in de gaten. Meneer Coenen stopte zijn hand in zijn borstzakje en haalde er wonderbaarlijk genoeg een tandenborstel uit en met een tevreden 'alsjeblieft' gaf hij hem aan Louis. Louis keek schaapachtig van de tandenborstel naar Coenen en weer teurg. 'Schiet op! Waar wacht je nog op! Schoonmaken!' riep Coenen dringend. Louis maakten aanstalte zijn tanden te poetsen, en Coenen slaakte een diepe zucht: 'Ik had het ov er het bord jij uilskuiken!' 'In feite zijn uilskuikens niet alleen dom, maar ook slim omdat het de jongen van uilen zijn!' zei Louis verdedigend. 'Nou, zullen we dan maar zeggen dat jij daar een voorbeeld van bent?! Aan het werk of heb je nog meer te zeiken?!' Louis besloot het hierbij te laten en liep naar het bord toe. Hij legde de tandenborstel op het bureau, pakte de borstel en wilde het bord weer uitvegen toen Coenen riep: 'LEG DIE BORSTEL NEER! IK HEB JE NIET VOOR NIETS DIE TANDENBORSTEL GEGEVEN!' Louis liet de borstel van schrik door het raam naar buiten vliegen en wilde erachteraan springen tot hij zich bedacht, hij zat immers op de tweede verdieping. Hij keek vragend naar Coenen. Die wees eerst naar de tandenborstel en toen naar het bord. Dit snapte Louis niet en Coenen greep ongeduldig naar de tandenborstel, duwde Louis in de richting van het bord, en Louis ging voorzichtig aan het werk. 'JIJ DAAR!' Wees Coenen naar David. 'David is het niet? Ik kan me, behalve zijn naam,' en hij wees naar de drukke Louis, 'jouw naam ook nog wel herinneren, haal die borstel terug en snel!' Toen David de deur uit was gerend, konden ze zo van het gezicht van Coenen aflezen wat hij dacht: Ik vind het niet gek dat ik zijn naam nog ken, ik herinner me elke naam van een nietsnut die niets uitvoert! *iemand anders*