Duitslokaal

(Luc) De Rooy komt het lokaal binnen. Veel leerlingen kijken verbaasd op, want ze dachten dat De Rooy afwezig was. Ze pakt echter gewoon de boeken voorzich en begint te praten: 'Zo, tijdens mijn afwezigheid konden jullie de spreekbeurten voorbereiden, daar kunnen we vandaag verder mee gaan. Wie is daar nog totaal niet mee op geschoten?'(Glenn) Guillome begint angstig naar Max te kijken met een ''Moesten-wij-vandaag-dan-een-spreekbeurt-houden'' blik. Douwe zag dit met pijn in de ogen aan en besloot zijn vriend te helpen door iets te zeggen namelijk: (Cheyenne) 'ja! En Willem moest beginnen!' Willem keek hem nijdig aan en siste: 'moest je dat nou zeggen?!' Hierop antwoordde Douwe vol overtuiging: 'dan ben je er eerder van af! Wees blij!' Hier werd Willem woedend van. Dit zag Mevrouw De Rooy en snel zei ze: 'Wie heeft de spreekbeurt wel al af?' Zoals verwacht stak niemand zijn hand omhoog. Dus besloot Mevrouw De Rooy (Luc) zelf maar te vragen waarom niemand zijn spreekbeurt afhad. Als antwoord op die vraag zei iedereen dat er nog geen planning was gemaakt. Toen De Rooy in haar agenda keek kwam ze erachter dat ze wel degelijk afspraken hadden gemaakt, maar dat de inkt was uitgelopen tijdens haar verregende uitwisseling in Würselen dus kon ze geen namen meer lezen, laat staan aanwijzen. Toen hebben we maar een nieuwe planning gemaakt en de rest van de les mocht iedereen aan de spreekbeurten werken.

(Luc) De Rooy zat nog niet in het lokaal, maar de deur was wel al open. De jongens probeerden zoals gewoonlijk zich met 10 tegelijk door de deur te duwen en de meisjes liepen er maar wat achteraan. Toen de Rooy binnenkwam zag het lokaal eruit alsof

(Luc) De Rooy zat nog niet in het lokaal, maar de deur was wel al open. De jongens probeerden zoals gewoonlijk zich met 10 tegelijk door de deur te duwen en de meisjes liepen er maar wat achteraan. Toen de Rooy binnenkwam zag het lokaal eruit alsof (Cheyenne) er net een bom was ontploft. 'goeiegod!' piepte ze en gleed met een benauwde blik langs het lokaal. 'Wie...wie..' meer kreeg ze er niet uit, ze draaide zich om en liep meteen weer het lokaal uit. Een paar kinderen sprongen al vrolijk op, maar Mevrouw De Rooy verscheen alweer, met allemaal poetsmaterialen, dit was dus wel het laatste wat de kinderen hadden verwacht. Diegene wat op gesprongen waren bleven verbaast staan en kregen een bezem toegeworpen, de rest kregen poetsdoekjes toegesmeten en drie emmers water wachtten op hun bij de deur. 'Poetsen maar!' Riep Mevrouw De Rooy, bijna vrolijk. 'Vooruit!' riep Mevrouw De Rooy dringender, omdat iedereen te verbaast was om te beginnen. Een paar meisjes stonden op en liepen met hun dweil naar de emmers toe, en na een dringende blik van Mevrouw De Rooy volgden de jongens ook, althans, de meeste dan. Sommige jongens vonden niet dat zij moesten poetsen omdat 'ze niets gedaan hadden' maar Mevrouw De Rooy liet zich niet in de maling nemen. 'Tja, het viel altijd nog te proberen hé?' zei er een. In de volgende tien minuten was heel Gb1 druk in de weer met poetsdoekjes, bezems, en het slepen van de emmers, die steeds verschoont moesten worden. De jongens sleepten met een bezem wat door het lokaal, en de meisjes waren heel (misschien wel té) nauwkeurig alle planken met boeken af aan het stoffen, boek voor boek, beeld voor beeld. Louis voelde zich ook een meisje, en op een wankele kruk begon hij met het afstoffen van de DVD-speler, toen David met de bezem langskwam en per ongeluk tegen Louis' kruk stootte viel deze om en kon hij zich nog net aan de plank met de DVD-speler vastgrijpen, en daar hing hij dan. *iemand anders*

(Luc) De Rooy zat nog niet in het lokaal, maar de deur was wel al open. De jongens probeerden zoals gewoonlijk zich met 10 tegelijk door de deur te duwen en de meisjes liepen er maar wat achteraan. Toen de Rooy binnenkwam zag het lokaal eruit alsof (Cheyenne) er net een bom was ontploft. 'goeiegod!' piepte ze en gleed met een benauwde blik langs het lokaal. 'Wie...wie..' meer kreeg ze er niet uit, ze draaide zich om en liep meteen weer het lokaal uit. Een paar kinderen sprongen al vrolijk op, maar Mevrouw De Rooy verscheen alweer, met allemaal poetsmaterialen, dit was dus wel het laatste wat de kinderen hadden verwacht. Diegene wat op gesprongen waren bleven verbaast staan en kregen een bezem toegeworpen, de rest kregen poetsdoekjes toegesmeten en drie emmers water wachtten op hun bij de deur. 'Poetsen maar!' Riep Mevrouw De Rooy, bijna vrolijk. 'Vooruit!' riep Mevrouw De Rooy dringender, omdat iedereen te verbaast was om te beginnen. Een paar meisjes stonden op en liepen met hun dweil naar de emmers toe, en na een dringende blik van Mevrouw De Rooy volgden de jongens ook, althans, de meeste dan. Sommige jongens vonden niet dat zij moesten poetsen omdat 'ze niets gedaan hadden' maar Mevrouw De Rooy liet zich niet in de maling nemen. 'Tja, het viel altijd nog te proberen hé?' zei er een. In de volgende tien minuten was heel Gb1 druk in de weer met poetsdoekjes, bezems, en het slepen van de emmers, die steeds verschoont moesten worden. De jongens sleepten met een bezem wat door het lokaal, en de meisjes waren heel (misschien wel té) nauwkeurig alle planken met boeken af aan het stoffen, boek voor boek, beeld voor beeld. Louis voelde zich ook een meisje, en op een wankele kruk begon hij met het afstoffen van de DVD-speler, toen David met de bezem langskwam en per ongeluk tegen Louis' kruk stootte viel deze om en kon hij zich nog net aan de plank met de DVD-speler vastgrijpen, en daar hing hij dan. (Glenn) Met zijn kleine lichaampje al bungelend aan een plankje dat eigenlijk best wel hoog was. Iedereen was meteen gestopt met poetsen op de Rooy na die vlijtig doorpoetste. David vond dat het eigenlijk zijn schuld was en probeerde zijn vriend te helpen door een beetje aan het plankje te gaan hangen en een beetje te bungelen. Dit werkte echter niet en nu hingen ze daar allebei. Toen kwam Willem met een simpele evenals briljante oplossing. Hij haalde een bezem en sloeg daarmee zo hard op de plank dat deze er met Louis en David erbij naar beneden stortte. Toen Louis en david weer bij zinnen waren vlogen ze meteen op Willem af omdat deze hen naar beneden had laten storten. Willem werd compleet gemolesteerd en we vonden het allemaal veel te leuk om er iets aan te doen. Bovendien waren we ook allemaal bang voor Louis' karateslagen en Davids spastische dansje. Niemand hield ze dus tegen om willem in elkaar te slaan totdat het gebeurde:*iemand anders*

(Luc) De Rooy zat nog niet in het lokaal, maar de deur was wel al open. De jongens probeerden zoals gewoonlijk zich met 10 tegelijk door de deur te duwen en de meisjes liepen er maar wat achteraan. Toen de Rooy binnenkwam zag het lokaal eruit alsof (Cheyenne) er net een bom was ontploft. 'goeiegod!' piepte ze en gleed met een benauwde blik langs het lokaal. 'Wie...wie..' meer kreeg ze er niet uit, ze draaide zich om en liep meteen weer het lokaal uit. Een paar kinderen sprongen al vrolijk op, maar Mevrouw De Rooy verscheen alweer, met allemaal poetsmaterialen, dit was dus wel het laatste wat de kinderen hadden verwacht. Diegene wat op gesprongen waren bleven verbaast staan en kregen een bezem toegeworpen, de rest kregen poetsdoekjes toegesmeten en drie emmers water wachtten op hun bij de deur. 'Poetsen maar!' Riep Mevrouw De Rooy, bijna vrolijk. 'Vooruit!' riep Mevrouw De Rooy dringender, omdat iedereen te verbaast was om te beginnen. Een paar meisjes stonden op en liepen met hun dweil naar de emmers toe, en na een dringende blik van Mevrouw De Rooy volgden de jongens ook, althans, de meeste dan. Sommige jongens vonden niet dat zij moesten poetsen omdat 'ze niets gedaan hadden' maar Mevrouw De Rooy liet zich niet in de maling nemen. 'Tja, het viel altijd nog te proberen hé?' zei er een. In de volgende tien minuten was heel Gb1 druk in de weer met poetsdoekjes, bezems, en het slepen van de emmers, die steeds verschoont moesten worden. De jongens sleepten met een bezem wat door het lokaal, en de meisjes waren heel (misschien wel té) nauwkeurig alle planken met boeken af aan het stoffen, boek voor boek, beeld voor beeld. Louis voelde zich ook een meisje, en op een wankele kruk begon hij met het afstoffen van de DVD-speler, toen David met de bezem langskwam en per ongeluk tegen Louis' kruk stootte viel deze om en kon hij zich nog net aan de plank met de DVD-speler vastgrijpen, en daar hing hij dan. (Glenn) Met zijn kleine lichaampje al bungelend aan een plankje dat eigenlijk best wel hoog was. Iedereen was meteen gestopt met poetsen op de Rooy na die vlijtig doorpoetste. David vond dat het eigenlijk zijn schuld was en probeerde zijn vriend te helpen door een beetje aan het plankje te gaan hangen en een beetje te bungelen. Dit werkte echter niet en nu hingen ze daar allebei. Toen kwam Willem met een simpele evenals briljante oplossing. Hij haalde een bezem en sloeg daarmee zo hard op de plank dat deze er met Louis en David erbij naar beneden stortte. Toen Louis en david weer bij zinnen waren vlogen ze meteen op Willem af omdat deze hen naar beneden had laten storten. Willem werd compleet gemolesteerd en we vonden het allemaal veel te leuk om er iets aan te doen. Bovendien waren we ook allemaal bang voor Louis' karateslagen en Davids spastische dansje. Niemand hield ze dus tegen om willem in elkaar te slaan totdat het gebeurde: (Cheyenne) Van al dat lawaai keek De Rooy op en ze gillend vroeg ze waar dit nu weer op sloeg. Door een dom antwoord van Willem sprong ze uit haar vel en moesten hij David en Louis een hele week nablijven. Iedereen ging weer aan het werk en De Rooy verloor niemand meer uit het oog. Na zo nog twintig minuten braaf te hebben doorgewerkt vond De Rooy dat alles nu wel mooi genoeg blinkte en mocht iedereen op de gewenste plek gaan zitten: de jongens in de ene hoek geperst en de meisjes in de andere want owee gebeente als een jongen naast een meisje moest zitten. Natuurlijk waren er weer twee uitzonderingen, David en Louis gingen vooraan bij de meisjes zitten en wierpen Willem een vernietigende blik toe. Aandachtig luisterden ze naar een gesprek tussen Roxanne en Iris dat blijkbaar nogal privé was want opeens begon Roxanne allerlei verwensingen te roepen en besloten ze dat ze maar beter in het midden konden gaan zitten. Daar begonnen ze hun eigen gesprek over een hond die huiswerk op at en een zus die vanalles had meegemaakt. *iemand anders*